در دیدار توجیهی با فرمانده ناوگان پنجم آمریکا در اتاق ستاد فرماندهی کشتی، او ما را در جریان سفر روز بعد ناو به دریای عمان و عبور از تنگه هرمز قرار داد. سخنان فرمانده قرار بود خصوصی باشد. او و فرماندهان دیگر با تفصیل از تهدیدهایی که ممکن است از ناحیه ایران متوجه عبور این ناو هواپیمابر باشد صحبت کردند، از موشک های زمین به دریا از سواحل ایران...
بولتن نیوز: اهمیت تنگه استراتژیک هرمز و به موازات آن استیلای بر آب های خلیج فارس از آن چنان اهمیتی برخوردار است که ارتش ایالات متحده برای آنکه قدرت خود را در این منطقه از دست ندهد، مدتی است که در یک مانور نظامی- رسانه ای، ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن را وارد این آب ها کرده است.
به گزارش بولتن ماجرا شاید از آنجا آغاز شد که مسوولین و مقامات تراز اول نظامی و سیاسی ایران در سخنان خود به این موضوع اشاره کردند که در صورت تهدیدات خارجی در خلیج فارس اولا به شدیدترین وجه ممکن پاسخ دشمن را خواهند داد و ثانیا این امر موجب خواهد شد تا جمهوری اسلامی ایران در اقدامی پیش دستانه، تنگه هرمز را ببندد. بر این اساس بلافاصله خبری در رسانه های غرب منتشر شد که قرار است ایالات متحده برای تجهیز ناوگان پنجم نیروی دریایی خود، ناو جدید لینکلن را جایگزین ناو قدیمی موجود در خلیج فارس کند. برای این امر نیروی دریایی آمریکا حتی به تعدادی از خبرنگاران رسانه های بزرگ جهان اجازه داد تا چند روزی را به همراه ناو لینکلن در این منطقه حضور داشته باشند. یکی از این گزاشگران «کسری ناجی» گزارشگر سایت بی بی سی بود. وی در وبلاگ شخصی خود مطلبی در این باره به رشته تحریر در آورده است. در ابتدای این مطلب می خوانیم: «ایده تهیه گزارش از روی عرشه یک کشتی جنگی آمریکایی در خلیج فارس به زمان مانورهای نیروی دریایی ایران در آب های تنگه هرمز و دریای عمان در دی ماه برمی گردد. زمانی که تنش در منطقه به دنبال تهدیدهای ایران به بستن تنگه هرمز بالا گرفت. تقاضای ما برای تهیه گزارش از روی یکی از کشتی های ناوگان پنجم آمریکا هفته ها بدون جواب ماند تا اینکه چند روز قبل از سفر با خبر شدیم برای حضوری دو روزه برای ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن دعوت شده ایم. قرار بر این بود که از طریق پایگاه نیروهای آمریکایی در بحرین بر روی عرشه کشتی برویم و دو روز و دو شب را بروی کشتی بگذرانیم. قرار بود تنها بعد از پایان این بازدید و از خشکی گزارش هایمان را مخابره کنیم. به ما گفته شد از روی عرشه نخواهیم توانست گزارشی مخابره کنیم، صحبتی که بعدها فرماندهان کشتی به دنبال اصرارهای خبرنگاران آن را پس گرفتند و بالاخره توانستیم در شب آخر سفرمان گزارش هایمان را بفرستیم. سفرمان هنگامی در پایگاه نیروی دریایی آمریکا شروع شد که بیست و چند نفر دیگر خبرنگار، فیلمبردار و تولید کننده تلویزیون هم که عمدتا از شبکه های بزرگ تلویزیونی آمریکا بودند به ما پیوستند و با یک هواپیمای نفربر نظامی آمریکا به عرشه ناو هواپیمابر لینکلن برده شدیم.» سپس کسری ناجی با اشاره به برخی از خصوصیات ناو لینکلن به دلیل اصلی این مانور تبلیغاتی می پردازد: «بر روی عرشه در اولین جلسه توجیهی برای خبرنگاران فرماندهان ناو به ما اطلاع دادند که می توانیم با هر کسی که خواستیم مصاحبه کنیم و به هر جای کشتی که خواستیم برویم و فیلمبرداری کنیم به جز اتاق رآکتور اتمی کشتی و اتاق جمع آوری اطلاعات الکترونیکی. این برای ما دلگرم کننده بود. بر روی عرشه از نشستن و برخاستن هواپیماها فیلم تهیه کردیم. جالب این بود که در آنروز هواپیماهای جنگنده روی ناو تقریبا صد پرواز داشتند. فرماندهان ناو اصرار داشتند که بگویند پروازها آموزشی است و برای تعلیم و آموزش خلبانان است اما روشن بود که این پروازها هدف دیگری را هم دنبال می کرد. با این پروازها آمریکا می خواست که به ایران و خبرنگاران تفهیم کند که اینجا نیروی دریایی آمریکاست که اوضاع را کنترل می کند، اینکه قدرت منطقه نه کشورهای منطقه که آمریکاست.» در ادامه این مطلب، ناجی به طور غیر مستقیم به هراس و نگرانی مقامات نظامی آمریکا از قدرت نیروی دریایی اشاره کرده و می نویسد: «در دیدار توجیهی با فرمانده ناوگان پنجم آمریکا در اتاق ستاد فرماندهی کشتی او ما را در جریان سفر روز بعد ناو به دریای عمان و عبور از تنگه هرمز قرار داد. سخنان فرمانده قرار بود خصوصی باشد. او و فرماندهان دیگر با تفصیل از تهدیدهایی که ممکن است از ناحیه ایران متوجه عبور این ناو هواپیمابر باشد صحبت کردند، از موشک های زمین به دریا از سواحل ایران، در جزایر تنب کوچک و بزرگ و در جزیره ابوموسی و تهدیدهای دیگر. یک گزارش مطبوعاتی حاکی است که اخیرا در یک مانور نظامی آمریکا در سواحل فلوریدا ناو آمریکایی مورد حمله قایق های کوچک قرار می گیرد آمریکا دو کشتی جنگی خود را در ظاهر از دست می دهد. روشن بود که قایق های کوچک سپاه پاسداران می توانند دردسر ایجاد کنند. اما روز بعد عبور ناوگان از تنگه هرمز بدون مشکلی انجام شد. تنها در نزدیکی تنگه هرمز و دهانه این تنگه برای اولین بار حضور ایران را حس کردیم، یک کشتی کوچک ایرانی تا سه کیلومتری ناو جلو آمد و مدتی به موازات آن حرکت کرد. چند قایق سریع سپاه هم با سرعت از جلوی ناوگان گذشتند شاید برای یادآوری که این قایق ها می توانند تهدیدی برای این کاروان ناو و دو کشتی جنگی آمریکا باشند که در جلو و عقب آن حرکت می کرد.» در نهایت ناجی در انتهای این مطلب خود به همان موضوعی اشاره می کند که پیش از این بارها و بارها از زبان بزرگ ترین استراتژیست ها و سیاسیون غرب عنوان شده است. در افتادن با ایران عواقب خطرناک زیادی دارد: «روشن بود که آمریکا خودش را پلیس آبهای خلیج فارس می‌داند و علیرغم تهدیدهای ایران مترصد است که نگذارد این تنگه که شاهراه حیاتی صادرات نفت و تجارت منطقه است بسته شود. اما این هم روشن است که رویارویی بین ایران و آمریکا در آبهای خلیج فارس پرتنش تر از آن چیزی است که قبلا تصور می کردیم. اینجا یک برخورد کوچک می تواند به یک درگیری بزرگ منجر شود.»
